Yasmin 12 yaşında Annesi ve kızkardeşiyle birlikte yaşıyor, bombardıman ,zorunlu göç ve babasının ölümü nedeniyle zor günler geçiren Yasmin her şeyden korkmaya başlamış ve güvence hissini kayıp etmekle birlilte geceleri korku dolu kabuslar görmeye başlamış.
Hayatını en çok rahatsız edici konuysa kardeşlerine korkması , gördüğü kabuslarda onların şehit olduğunu görüyordu , Yasmin şunları söylüyordu; ( kardeşlerime çok korkuyorum hergün onların öldüğünü görüyorum). Güvensiz bir mekanda yaşıyorum geceleri gözüme uyku girmiyor, yatağa uzandığımda gözlerimi açık tutuyorum yorgunluktan bitkin hale gelene kadar uyuyamıyorum uyuduğum zaman da kabuslar görüyorum.
Şehit babamın geliyip kardeşlerimi götürüp beni tek başıma bıraktıklarını görüyorum , kendimi rahat hissetmiyorum hep kardeşlerime endişeliyim evimizi bombalayan Ada’mın tekrar dönmesinden ve kardeşlerimi öldürmesinden korkuyorum.
Onları kayıp etmek istemiyorum, herşeyimi kayıp ettim okulumu ,babamı , tek bırakılmak istemiyorum. Yasamin gördüğü kabuslardan kızkardeşine bahsettiği Zaman kızkardeşi ona şafak vakti görülen kabusların mutlaka gerçekleşecek demesinden dolayı daha da fazla korkmaya başlamış .
Yasamin artık korkmuş ne yapacağını bilemeyen biriydi ve gittikçe yanlızaşan arkadaş edinemeyen konuşurken bile sesi ve eli titreyen biriydi. Yasmin bir buçuk ay önce Çocuk Koruma Merkezi’nin düzenlediği piskososyal eğitim seminerlerine katılmaya başladığında , çocuk haklarından mahrum ve yoksun olduğunu anlamıştı, Denetmen çocuk hakları oturumu sona erdirdiğinde Sınfta bulunan çocuklardan kendisine taciz edilip edilmediğini veya suiistimal edilip edilmediğini söylemelerini istedi. Sonra Yasmin Denetmen’nin yanına geldiğinde çok korkmuş ve perişan titreyen haliyle uyuyamadığnı ve yardım istediğini belirtti.
Denetmen’nin yardım edeceğini ve yalnız olmadığını söylemesi onu rahatlatmıştı. Kendini güvende hiss etmesiyle birlikte hayatını anlatmaya başladı ve merkezdeki psikologla oturumlara başladı.
ilk başta Yasmin, sınıf arkadaşları ile birlikte grup etkinliklerine katılmayı kabul etmedi ancak birkaç kişisel oturumdan sonra bazı psikolojik destek yöntemleri aracılığıyla ona yardım etmeye çalışıldı.
Piskolog çocuğun ailesiyle iletişime geçerek çocuklarının durumu hakkınde aileye bilgi verdi ve onlardan tedavi süresince çocuklarının önünde savaş hakkında konuşmamalarını ve haberlerden uzak tutmasını ve Hayatı mümkün olduğunca doğal olarak sürdürülmesini istedi.
Yasemin, grup etkinliklerine katılmaya başladı ve geri kalan çocuklarla etkinleşerek merkezdeki pek çok çocukla arkadaş olmaya ve onlarla oynamaya başlamıştı .
Bir ay sonra Yasmin normal hayata kavuşmuştı , artık kendisini güvende hissediyor ve iyi uyuyordu . aktivitelere katıldığında içerindeki duyguları resimle anlatmaya çalışıyordu, yetenek dolu güzel resimleriyle her gün geçtikce her kağıt ve kalem ile küçük dünyasını anlatan anlamlı resimler çiziyordu.
Bugün Yasmin büyümek ve eğitimini tamamlamak , geleçekte Ressam olmanın yanısıra ailesiyle ve arkadaşlarıyla güvenli bir ülkede korkusuz ve terörsüz yaşamak ve uyurken bombardıman ve savaş uçaklarının sesi duymadan uyumak istiyor.
